این روزها بیشتر افراد حداقل یک گوشی هوشمند دارند. از کارهایی که بساری از افراد با گوشی ها انجام می دهند می توان اشاره کرد به گوش دادن
به موسیقی، عکاسی، خواندن خبر، پست گذاشتن در شبکه‌های اجتماعی و تراکنش‌های مالی. بسازی از افراد نیز از آن به عنوان ساعت مچی و چراغ قوه و غیره استفاده می کنند.
به قدری این گوشی زندگی ما را تغییر داده اند بعضی اوقات فراموش میکنیم که قدمت این گجت ها آن قدر ها هم زیاد نیست. در این زمان بود که اپل گوشی آیفون را معرفی کرد؛ گوشی هوشمندی امکان اتصال به اینترنت را داشت و به همراه یک پردازنده‌ی قدرتمند و نمایشگر زیبای لمسی، به کاربران این امکان را می‌داد که براحتی کارهای خود را انجام دهند بر اساس پژوهشی که اخیرا انجام شده، کاربران به صورت میانگین ۵ ساعت در روز از گوشی استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه تکنولوژی با سرعت زیادی پیشرفت می کند، گوشی‌های هوشمند به شکل امروزی‌شان عمر زیادی نخواهند داشت.
این موضوع باعث پرسیدن این سوال بزرگ می‌شود: چه چیزی جایگزین گوشی‌های هوشمند می شود؟ بر اساس پیش بینی بعضی از تحلیلگران که پیشرفت تکنولوژی‌هایی از قبیل واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، هوش مصنوعی و گجت‌های پوشیدنی منجر به توسعه‌ی نوع جدیدی از گجت‌ها می‌شود که زندگی ما را بیش از دوران گوشی‌های هوشمند تغییر خواهند داد.
ما هنوز نام این گجت‌های آینده را نمی‌دانیم، اما با اطمینان زیادی می‌توان گفت که این گجت‌ها به‌اندازه‌ی کف دست و مستطیلی شکل نیستند و از نمایشگر هم استفاده نمی‌کنند. «برد برنز» (Brad Berens)، پژوهشگر سایبری، پیش‌بینی می‌کند که گوشی‌های هوشمند جای خود را به مجموعه‌ای از گجت‌های ریز خواهند داد که به‌طور مثال در یک عینک یا لنز تعبیه می‌شوند.
چنین گجت‌هایی با استفاده از واقعیت مجازی و افزوده می‌توانند اطلاعات موردنظر را در میدان دید ما به تصویر بکشند و با چنین کاری دیگر نیازی به نمایشگرها نخواهیم داشت. همانطور که امروزه برای استفاده از گوشی‌های هوشمند از انگشتان‌مان استفاده میکنیم، گجت‌های آینده هم از طریق فرمان‌های صوتی یا حرکت دست‌ها مورد استفاده قرار خواهند گرفت. تایپ کردن ازجمله مواردی است که شاید هیچ‌وقت منسوخ نشود، اما احتمالا در آینده دیگر کمتر کسی را مشغول تایپ کردن خواهیم دید.
نسل بعدی دستیارهای هوشمند
با ظهور نسل جدید دستیارهای هوشمند، دیگر لازم نیست که مانند حالا انواع و اقسام اطلاعات را در گجت‌ها وارد کنیم. چنین دستیارهای پیشرفته‌ای می‌توانند انواع و اقسام خواسته‌های ما را حدس بزنند. «اولدریک» پیش‌بینی می‌کند که گجت‌های آینده می‌توانند حرکت مردمک‌های چشمان ما را زیر نظر بگیرند تا بتوانند هرچه سریع‌تر خواسته‌های کاربر را برآورده کنند. او می‌گوید: «مثلا اگر به چیزی بیش از دو ثانیه خیره شویم، چنین دستیاری به این نتیجه می‌رسد که ما به اطلاعات بیشتری در مورد آن نیاز داریم.»
«برنز» تصور می‌کند که این دستیارهای هوشمند می‌توانند دائما انواع و اقسام اطلاعات را جلوی چشمانمان نمایش دهند. چنین مشخصه‌ای می‌تواند فواید بسیاری داشته باشد؛ مثلا اگر در خیابان کسی را ببینیم ولی نام او را به یاد نیاوریم، چنین دستیار هوشمندی می‌تواند نام آن شخص را یادآوری کند.
همچنین در آینده این احتمال هم وجود دارد که چنین دستیارهای هوشمندی قادر به ارتباط با دیگر دستیارها باشند و جایگزین برخی از تعاملات کاربران با افراد واقعی شوند. «برنز» اعتقاد دارد چنین آینده‌ای هم می‌تواند هیجان‌انگیز باشد و هم ترسناک.
او می‌گوید: «همین حالا هم می‌توانیم تأثیر فناوری‌های نوین را بر تعاملات کاربران ببینیم. در مترو یا اتوبوس افراد مختلفی بازی با گوشی را به صحبت با نفر مجاور ترجیح می‌دهند. نوجوانان هم عمدتا پیامک دادن را به حرف زدن با گوشی ترجیح می‌دهند». برنز ادامه می‌دهد: «فناوری‌های نوین با وجود این که زندگی ما را ساده‌تر کرده‌اند، اما مردم بیش‌ازپیش ساکن سیاره‌های خودشان شده‌اند. در چنین سیاره‌هایی، فقط افراد هم‌نظر با کاربران حضور دارند و به همین خاطر، با نظرها و تفکرات متنوع بیگانه می‌شوند».
اما به‌هرحال باید گفت که گجت‌های آینده می‌توانند زندگی ما را به‌طور پیش‌بینی‌نشده‌ای تغییر دهند. مانند گوشی‌های هوشمند، باید دوران گجت‌های جدید هم فرابرسد تا به‌طور کامل از مزایا و معایب آن‌ها آگاه شویم.